ประวัติการพัฒนาหม้อแปลงไฟฟ้าแบบแช่น้ำมัน

หม้อแปลงน้ำมันเป็นของเหลวปิโตรเลียมชนิดหนึ่งซึ่งมีความเป็นไปได้ในการเผาไหม้และมีข้อเสียด้านการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมอย่างไรก็ตาม เนื่องจากน้ำมันหม้อแปลงมีคุณสมบัติของประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยมและราคาถูก หม้อแปลงไฟฟ้ากำลังส่วนใหญ่ยังคงใช้น้ำมันหม้อแปลงเป็นฉนวนและตัวกลางในการทำความเย็น

ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 หม้อแปลงไฟฟ้าเริ่มใช้น้ำมันหม้อแปลงเป็นฉนวนและตัวกลางในการทำความเย็น เป็นต้นหม้อแปลงไฟฟ้าแบบแช่น้ำมันปรากฏขึ้น.นอกเหนือจากปริมาณสำรองทางธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และราคาต่ำแล้ว น้ำมันหม้อแปลงยังถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลายเนื่องจากมีคุณสมบัติดังต่อไปนี้
1) ประสิทธิภาพของฉนวนที่ดีเมื่อใช้ร่วมกับวัสดุไฟเบอร์ ซึ่งช่วยลดระยะทางและต้นทุนของฉนวน
2) น้ำมันหม้อแปลงมีความหนืดต่ำและถ่ายเทความร้อนได้ดี
3) สามารถป้องกันแกนและขดลวดจากอิทธิพลของความชื้นในอากาศได้ดี
4) ปกป้องกระดาษฉนวนและกระดาษแข็งจากออกซิเจน ลดอายุของวัสดุฉนวน ยืดอายุของหม้อแปลงไฟฟ้า

ยกเว้นหม้อแปลงความจุขนาดกลางและขนาดเล็กและหม้อแปลงแก๊สสำหรับวัตถุประสงค์พิเศษ หม้อแปลงขนาดใหญ่และขนาดกลางส่วนใหญ่ยังคงใช้น้ำมันหม้อแปลงเป็นตัวกลางในการทำความเย็นและฉนวนฉนวนของหม้อแปลงที่ชุบด้วยน้ำมันหม้อแปลงเป็นเกรด A และอุณหภูมิในการทำงานระยะยาวคือ 105 ℃