Ποια είναι τα υλικά των ασφαλειών υψηλής τάσης;

Πρώτα απ 'όλα, μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στα χαρακτηριστικά των ασφαλειών υψηλής τάσης.

Όπως γνωρίζουμε, η λειτουργία τουασφάλειες υψηλής τάσηςείναι η προστασία του κυκλώματος.Δηλαδή, όταν το ρεύμα στο κύκλωμα υπερβαίνει μια καθορισμένη τιμή, το τήγμα μέσα στην ασφάλεια θα παράγει ένα είδος θερμότητας για να σπάσει το κύκλωμα.Επομένως, για τα υλικά σύντηξης υψηλής τάσης, πρέπει να έχουν χαμηλό σημείο τήξης, χαρακτηριστικά τόξου που σβήνουν εύκολα.Γενικά περιλαμβάνει χαλκό, ασήμι, ψευδάργυρο, μόλυβδο, κράμα κασσίτερου μολύβδου και άλλα υλικά.Επειδή τα σημεία τήξης αυτών των υλικών είναι διαφορετικά, χρειάζονται διαφορετικά υλικά για διαφορετικά ρεύματα.Οι θερμοκρασίες τήξης τους αντιστοιχούν σε 1080℃, 960℃, 420℃, 327℃ και 200℃ αντίστοιχα.

Οι οδηγίες για τη χρήση αυτών των διαφορετικών υλικών είναι οι εξής:
1. Το σημείο τήξης του ψευδαργύρου, του μολύβδου, του κράματος μολύβδου-κασσιτέρου και άλλων μετάλλων είναι σχετικά χαμηλό, αλλά η ειδική αντίσταση είναι μεγαλύτερη.Επομένως, η χρήση της επιφάνειας διατομής της ασφάλειας είναι μεγαλύτερη, ο μεταλλικός ατμός που δημιουργείται κατά τη σύντηξη δεν ευνοεί την κατάσβεση του τόξου.Χρησιμοποιείται κυρίως σε κύκλωμα κάτω από 1kV.
2. Ο χαλκός και το ασήμι έχουν υψηλά σημεία τήξης, αλλά μικρή ειδική αντίσταση και καλή ηλεκτρική και θερμική αγωγιμότητα.Ως εκ τούτου, η χρήση της διατομής της ασφάλειας είναι μικρή, ο μεταλλικός ατμός που δημιουργείται κατά τη σύντηξη είναι μικρότερος, το τόξο είναι εύκολο να σβήσει.Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κύκλωμα υψηλής τάσης, υψηλού ρεύματος.Ωστόσο, εάν το ρεύμα είναι πολύ μεγάλο, η μακροπρόθεσμη θερμοκρασία είναι πολύ υψηλή, μπορεί εύκολα να προκαλέσει ζημιά σε άλλα εξαρτήματα της ασφάλειας.Για να γίνει η ασφάλεια τήξης γρήγορα, πρέπει να ρέει μέσω μεγαλύτερου ρεύματος, διαφορετικά θα παρατείνει το χρόνο της ασφάλειας, κάτι που είναι δυσμενές για τον εξοπλισμό προστασίας.Προκειμένου να εξαλειφθεί αυτό το μειονέκτημα, ένα σφαιρίδιο κασσίτερου ή μολύβδου συγκολλάται συχνά στο τήγμα χαλκού ή αργύρου για να μειωθεί η θερμοκρασία τήξης και να βελτιωθεί η απόδοση προστασίας του τήγματος.